Samen zoeken de twee hoofdrolspelers naar pareltjes van zeldzame stukjes menselijkheid in de vorm van oude boeken, langspeelplaten, verhalen en liedjes. Liedjes die men vroeger nog maakte met een piano of gitaar.

Jarenlang vormde dit verhaal zich in een klein kamertje van mijn hoofd, maar inmiddels worden Ben en Leah vergezeld door hun muzikale XXL chimpansee Charlie, de avontuurlijke kat Muffin en zijn papa Noodle. Deze personages en hun avonturen vormen de basis voor de illustraties, verhalen en muziek van Locomotionman®.

Onze eerste serie ukuleles en het bijbehorende boek met CD - Waar het gras het groenste groeit - vormen de inleiding van het verhaal van Locomotionman® en leren je ukulele spelen op een unieke manier.

Om jou te bewegen.

Al zolang ik mij kan herinneren, heb ik me altijd laten leiden door de twee grote liefdes in mijn leven: tekenen en muziek.

Als een nieuwsgierige ontdekkingsreiziger verkende ik al sinds mijn vroege jaren de wereld om me heen, altijd op zoek naar manieren om mijn eigen unieke creaties en verhalen tot leven te wekken. Dat gevoel, van iets moois creëren met je eigen handen en de drang voelen om steeds beter te worden, is iets wat ik graag met je wil delen.

Later op school werd van mij verwacht dat ik een onmogelijke keuze zou maken uit meerdere kanten van mezelf, waaronder muziek en tekenen. Voor die jongen van toen, die niet wilde kiezen, werkte ik de afgelopen jaren aan dit project: Locomotionman®. Maar ik maakte het vooral ook voor jou. De teksten, illustraties, karakters en liedjes vertellen een verhaal over het vinden van jezelf en doen waar je hart het gelukkigste van wordt.

Ik ga het gewoon doen.

Met de schuurmachine was ik inmiddels door de laklaag heen. En ik weet nog dat ik heel hard riep: 'Pappaaa!' Het was tenslotte mijn allereerste gitaar.

Mijn plan was om mijn mooie akoestische gitaar te voorzien van een prachtige illustratie. Dat liep anders af. Na jaren oefenen pakte ik dit idee weer op, toen de oudste van mijn broer zijn eerste verjaardag vierde. Als kado kocht ik een eenvoudige ukulele, waarop ik Tygo's naam kalligrafeerde met zwarte inkt. Die was erg goed gelukt en dus maakte ik er ook eentje voor de zoon van een vriend.

Bij die laatste ukulele was een jaar later de hals van de body gebroken. Ik weet nog hoe ik me verwonderde over dit canvas, dat het schilderij in de steek liet. En ook dat ik 's avonds schetsend tegen mezelf zei dat ik nog beter zelf een ukulele zou kunnen maken. Die tekening dook een paar jaar later op en ik dacht: Wat als ik gewoon àlles helemaal zelf ga doen? Dat zou wel eens iets kunnen worden...